Asrevya
Paylaşımcı Üye
- Katılım
- 30 Eyl 2023
- Mesajlar
- 1,532
- Tepki
- 43
şimdi ben susayım, sen dinleme …
ey aşk da yeni yetme! canı candan heder eden ahsen! aşk alınıyor altında kaldığı tüm kelamları üstüne. sen alınma, bensana aşk değil(d)im! bir hüzün boyu serpilmişsin züleyha’nın gözlerince. öl’esi güzelsin ki, kanıyorum sağ elimde sivri uçlu bıçak tut(uşturul)madan.
sen bir baktın , alem içlendi.
sen bir baktın, izsiz bir gece arası, dizinden düş’tüm, annemin.
sen bir baktın. topluklarımdan sarsıldım işte böyle!
sen bir baktın, huriler yüz görümlüğüne bedel cennetimi istedi.
sen bir baktın, a(h)dımı bildim!
bir sen bak! Körüm.
keşke bu kadar aşk olmasaydık! kim okumuş kulağına sâla diye ki, yusuf züleyha’ya yar ola!
beklenen sen değilsin! korkmuyorum, zamanın zarara çaldığı bu dehliz köşelerinde, gölgenin düşeceğini zan ettiğim eşiklerde öylece durmaktan, akrebin yine dil hevasına sızdığı an kadar. söyleseydin ya yusuf, bir dil altına kaç yalansığar? kaç kaçamakta insanlık kaçar! kendime ne çok sus’um var,sana en çok anlatacağım hiçbir şey kadar.
a’sem yar! kime astın kulaklarını böyle? veray-ı perdeler sereserpe züleyha’nın gözlerinin dibinde. aşka ziyan olmadı mı yaptığın? sahi, kaç terkedilişde başın okşandı babanca. daha göçmeden a’lam annen mezarında! zevk diyarında mahzunluk düşmüşken aşklara,bir rüyan hayra varsaydı,o kuyunun kenarından geçerdi kervan… sonrasını en iyi sen bilensin. ardı dayan(a)madı doğruya,bir yalanı kendine hak sayanın!
aşka çelme taktın, kaldın altında! kendi ipini pazara çıkarmak da neymiş yusuf… şimdi bu gelinlik kız tafraları neyin? kimden haya ediyorsun (güya) örtüsüz bersiz! ki ırzına geçilmiş senden habersiz.
leyl yar’am!
güneşin her doğuşunda nazarından haya ettiği günah güzelim. duruşun İstanbul’a dolunay. rahmetin bile öyle küçük elleri yoktu, her gökyaşı sonrası toprak kokan. bu baş bedenime yükken, nil yeşili gözlerin nasıl aklımdan gider? aklım gider yusuf , aklım gider! yok mu muhacir bir yürek, (s)aklımı alıyorlar!
oysa… zenimsin yar! gelecek/sen. gidecek var!
sen yine, haviye makamında ödenecek bedellerin ayıbına , ölüme ölecek kadar kal. aşka velu kaldıkça, aşk kalsın ardın.
münadilerin diline düş yusuf! sen ki ; muhsane kadınların yazmasını sıyıran na’mahrem el! sen ki ; helum anların hazzından çıldıran zenb! zerk etmek bize düşmezdi ama, sen şehvetin adına aşk takmışsın. titre ve sarsıl dört duvar arası, aşka kendini şirk koşmaktan o zindandasın! girsen de alemin gözüne, sultan kılınsan da mısır’a, sen gömleği önünden yırtılansın! sür ******* beznini babanın gözlerine sür! haya etmezse o öz, züleyhâ’yı kurtlar parçalasın! o nil kıyısında, alemin nazarına süzülen saçlarım eteğime doğransın iftiraysa ah’ım yusuf’a!
bir beyaz lekeydi aşk.. dilimi guslet!
kurtlara haber salın, kan kokuyor bu diyar! zayii karanlıklarda, aslımı oynuyorken,gri kentlerce sobelendim. oyundu adı. bir deli taş attı kuyuya,yar’a al(lın)dı, dokuz kat çarşafa bezenmiş haya! züleyha yar(a)!! ki ben değildim, Yakup’un gözlerine mil çeken acının zanlısı! bu kıssada tüm replikler yalan,ben değildim, bir kelamdı seni yusuf sandıran!
hadi bana şimdi, ‘nil rüzgarları avutur’de, merhabası eyvallah kokan küflü sevda yazgısını. ‘meryem hor görmedi seni, öz yusuf alınmadı’ de.. ‘gömleğimi arkadan yırtışını bilmese de yar, bilir’ de, Yaradan!
…
aşk sustu.
dilinin altında züleyha…
nikahın düş/tü, yürek araf’ımda.
( ancak Güzele baktığında güzelleşti göz..yusuf en çok züleyha onun gözbebeklerine mühürlüyken güzeldi )
Züleyha Çay
ey aşk da yeni yetme! canı candan heder eden ahsen! aşk alınıyor altında kaldığı tüm kelamları üstüne. sen alınma, bensana aşk değil(d)im! bir hüzün boyu serpilmişsin züleyha’nın gözlerince. öl’esi güzelsin ki, kanıyorum sağ elimde sivri uçlu bıçak tut(uşturul)madan.
sen bir baktın , alem içlendi.
sen bir baktın, izsiz bir gece arası, dizinden düş’tüm, annemin.
sen bir baktın. topluklarımdan sarsıldım işte böyle!
sen bir baktın, huriler yüz görümlüğüne bedel cennetimi istedi.
sen bir baktın, a(h)dımı bildim!
bir sen bak! Körüm.
keşke bu kadar aşk olmasaydık! kim okumuş kulağına sâla diye ki, yusuf züleyha’ya yar ola!
beklenen sen değilsin! korkmuyorum, zamanın zarara çaldığı bu dehliz köşelerinde, gölgenin düşeceğini zan ettiğim eşiklerde öylece durmaktan, akrebin yine dil hevasına sızdığı an kadar. söyleseydin ya yusuf, bir dil altına kaç yalansığar? kaç kaçamakta insanlık kaçar! kendime ne çok sus’um var,sana en çok anlatacağım hiçbir şey kadar.
a’sem yar! kime astın kulaklarını böyle? veray-ı perdeler sereserpe züleyha’nın gözlerinin dibinde. aşka ziyan olmadı mı yaptığın? sahi, kaç terkedilişde başın okşandı babanca. daha göçmeden a’lam annen mezarında! zevk diyarında mahzunluk düşmüşken aşklara,bir rüyan hayra varsaydı,o kuyunun kenarından geçerdi kervan… sonrasını en iyi sen bilensin. ardı dayan(a)madı doğruya,bir yalanı kendine hak sayanın!
aşka çelme taktın, kaldın altında! kendi ipini pazara çıkarmak da neymiş yusuf… şimdi bu gelinlik kız tafraları neyin? kimden haya ediyorsun (güya) örtüsüz bersiz! ki ırzına geçilmiş senden habersiz.
leyl yar’am!
güneşin her doğuşunda nazarından haya ettiği günah güzelim. duruşun İstanbul’a dolunay. rahmetin bile öyle küçük elleri yoktu, her gökyaşı sonrası toprak kokan. bu baş bedenime yükken, nil yeşili gözlerin nasıl aklımdan gider? aklım gider yusuf , aklım gider! yok mu muhacir bir yürek, (s)aklımı alıyorlar!
oysa… zenimsin yar! gelecek/sen. gidecek var!
sen yine, haviye makamında ödenecek bedellerin ayıbına , ölüme ölecek kadar kal. aşka velu kaldıkça, aşk kalsın ardın.
münadilerin diline düş yusuf! sen ki ; muhsane kadınların yazmasını sıyıran na’mahrem el! sen ki ; helum anların hazzından çıldıran zenb! zerk etmek bize düşmezdi ama, sen şehvetin adına aşk takmışsın. titre ve sarsıl dört duvar arası, aşka kendini şirk koşmaktan o zindandasın! girsen de alemin gözüne, sultan kılınsan da mısır’a, sen gömleği önünden yırtılansın! sür ******* beznini babanın gözlerine sür! haya etmezse o öz, züleyhâ’yı kurtlar parçalasın! o nil kıyısında, alemin nazarına süzülen saçlarım eteğime doğransın iftiraysa ah’ım yusuf’a!
bir beyaz lekeydi aşk.. dilimi guslet!
kurtlara haber salın, kan kokuyor bu diyar! zayii karanlıklarda, aslımı oynuyorken,gri kentlerce sobelendim. oyundu adı. bir deli taş attı kuyuya,yar’a al(lın)dı, dokuz kat çarşafa bezenmiş haya! züleyha yar(a)!! ki ben değildim, Yakup’un gözlerine mil çeken acının zanlısı! bu kıssada tüm replikler yalan,ben değildim, bir kelamdı seni yusuf sandıran!
hadi bana şimdi, ‘nil rüzgarları avutur’de, merhabası eyvallah kokan küflü sevda yazgısını. ‘meryem hor görmedi seni, öz yusuf alınmadı’ de.. ‘gömleğimi arkadan yırtışını bilmese de yar, bilir’ de, Yaradan!
…
aşk sustu.
dilinin altında züleyha…
nikahın düş/tü, yürek araf’ımda.
( ancak Güzele baktığında güzelleşti göz..yusuf en çok züleyha onun gözbebeklerine mühürlüyken güzeldi )
Züleyha Çay
