Asrevya
Paylaşımcı Üye
- Katılım
- 30 Eyl 2023
- Mesajlar
- 1,532
- Tepki
- 43
Dadaizm akımı, I. Dünya Savaşının yıkıcı etkilerinin yanı sıra dönemin sanat üzerindeki katılığına tepki olarak ortaya çıkmıştır.
Dada Dünya Savaşının barbarlığına, sanat alanındaki ve gündelik hayattaki entelektüel katılığa ve erotizme bir protesto olmuştur. Mantıksızlık ve var olan sanatsal düzenlerin reddedilmesi Dada'nın ana karakteridir.
Mevcut sanatsal düzeni reddeden Dadaistler, ortaya koydukları eserlerde alışılmış estetiğe yer vermez ve burjuva değerlerini yerle bir ederler. 1916’da aralarında Jean Arp, Richard Hülsenbeck, Tristan Tzara, Jacques Magnifico ve Marcel Janco’nun da bulunduğu sanatçılar akımın ana bildirisi olan Dada Bildirisi’ni açıklamıştır.
Dada isminin nereden geldiği konusunda kesin bilgi olmamakla beraber Fransızca’da oyuncak tahta at anlamına gelen "Dada" bu kişilerin yarattığı edebi akımın ismi olarak seçildiği yönünde bir görüş vardır.
Bu akım, dünyanın, insanların yıkılışından umutsuzluğa düşmüş, hiçbir şeyin sağlam ve sürekli olduğuna inanmayan bir felsefi yapıdan etkilenir. Birinci Dünya Savaşı’nın ardından gelen boğuntu ve dengesizliğin akımıdır. Dada’cı yazarlar, kamuoyunu şaşkınlığa düşürmek ve sarsmak istiyorlardı. Yapıtlarında alışılmış estetikçiliğe karşı çıkıyor, burjuva değerlerinin tiksinçliğini, pisliğini, iğrençliğini, berbatlığını, rezilliğini vurguluyorlardı.
Alışılmış anlam ve mevcut düzen anlayışına karşı çıkan, biçimde ve dilde yeni düzenlemler yapan Dadaistlerin bir kısmı, 1922 sonrasında Sürrealizm akımına geçmişlerdir.
Akımın önemli temsilcileri arasında Hugo Ball, Max Ernst, Marcel Duchamp, George Grosz, Jean Arp, Tristan Tzara ve Kurt Schwitters gösterilebilir.
Dada Dünya Savaşının barbarlığına, sanat alanındaki ve gündelik hayattaki entelektüel katılığa ve erotizme bir protesto olmuştur. Mantıksızlık ve var olan sanatsal düzenlerin reddedilmesi Dada'nın ana karakteridir.
Mevcut sanatsal düzeni reddeden Dadaistler, ortaya koydukları eserlerde alışılmış estetiğe yer vermez ve burjuva değerlerini yerle bir ederler. 1916’da aralarında Jean Arp, Richard Hülsenbeck, Tristan Tzara, Jacques Magnifico ve Marcel Janco’nun da bulunduğu sanatçılar akımın ana bildirisi olan Dada Bildirisi’ni açıklamıştır.
Dada isminin nereden geldiği konusunda kesin bilgi olmamakla beraber Fransızca’da oyuncak tahta at anlamına gelen "Dada" bu kişilerin yarattığı edebi akımın ismi olarak seçildiği yönünde bir görüş vardır.
Bu akım, dünyanın, insanların yıkılışından umutsuzluğa düşmüş, hiçbir şeyin sağlam ve sürekli olduğuna inanmayan bir felsefi yapıdan etkilenir. Birinci Dünya Savaşı’nın ardından gelen boğuntu ve dengesizliğin akımıdır. Dada’cı yazarlar, kamuoyunu şaşkınlığa düşürmek ve sarsmak istiyorlardı. Yapıtlarında alışılmış estetikçiliğe karşı çıkıyor, burjuva değerlerinin tiksinçliğini, pisliğini, iğrençliğini, berbatlığını, rezilliğini vurguluyorlardı.
Alışılmış anlam ve mevcut düzen anlayışına karşı çıkan, biçimde ve dilde yeni düzenlemler yapan Dadaistlerin bir kısmı, 1922 sonrasında Sürrealizm akımına geçmişlerdir.
Akımın önemli temsilcileri arasında Hugo Ball, Max Ernst, Marcel Duchamp, George Grosz, Jean Arp, Tristan Tzara ve Kurt Schwitters gösterilebilir.