anqeL
Paylaşımcı Üye
- Katılım
- 28 Eyl 2023
- Mesajlar
- 1,087
- Tepki
- 86
Psikolojinin tarihi, çok eski uygarlıklara uzanmaktadır. Psikoloji "davranış ve zihinsel süreçlerin bilimsel olarak incelenmesi" olarak tanımlanmaktadır. İnsan zihnine ve davranışına felsefi ilgi, Mısır, İran, Yunanistan, Çin ve Hindistan'ın eski uygarlıklarına dayanmaktadır.
Psikoloji, fizyoloji, sinirbilim, yapay zeka, sosyoloji, antropoloji, felsefe ve beşeri bilimlerin diğer bileşenleri dahil olmak üzere çeşitli alanlarla sınırlıdır. Zihin ve davranışın bilimsel bir incelemesi olarak psikolojinin tarihi, Eski Yunanlara kadar uzanır. Eski Mısır'da da psikolojik düşüncenin kanıtları mevcuttur. Zihin bilimleri üzerine yüksek düzeyde bir çalışma, Hindistan'ın yogauygulamalarının bir parçası olarak belirli ilkelerin bir uygulaması olan Sanatana Dharm'ın (Hinduizm) Vedik yazılarında bulunabilir.
Psikoloji, Almanya'da bağımsız bir bilimsel disiplin olarak geliştiği 1870'lere kadar felsefe alanının bir dalı olarak görülmüştür. Bilinçli bir deneysel çalışma alanı olarak psikoloji, Wilhelm Wundt'un sadece Almanya'daki psikolojik araştırmalara adanmış ilk laboratuvarı kurduğu Leipzig Almanya'da 1879'da başladı. Wundt ayrıca bir psikolog olarak kendini tanımlayan ilk kişiydi (Wundt'un dikkate değer bir öncüsü, kendisini 1783'te Ampirik Psikoloji ve Mantık Profesörü olarak tanımlayan ve Eski Münster Üniversitesi'nde bilimsel psikoloji dersleri veren Ferdinand Ueberwasser (1752-1812) idi ).[1] Alana önemli diğer erken katkıda bulunanlar arasında Hermann Ebbinghaus (bellek çalışmasında öncü), William James (pragmatizmin Amerikalı babası) ve Ivan Pavlov (klasik koşullandırma ile ilgili prosedürleri geliştiren) yer almaktadır. Deneysel psikolojinin gelişmesinden kısa bir süre sonra, çeşitli uygulamalı psikoloji alanları ortaya çıktı. G. Stanley Hall 1880'lerin başında Almanya'dan ABD'ye bilimsel pedagoji getirdi. John Dewey'in 1890'ların eğitim teorisi başka bir örnektir.
Ayrıca 1890'larda Hugo Münsterberg, psikolojinin endüstri, hukuk ve diğer alanlara uygulanması hakkında yazmaya başladı. Lightner Witmer, 1890'larda ilk psikolojik kliniğini kurdu. James McKeen Cattell, 1890'larda ilk zihinsel test programını oluşturmak için Francis Galton'un antropometrik yöntemlerini uyarladı. Bu arada Viyana'da Sigmund Freud, psikanaliz adı verilen zihnin çalışmasına geniş çapta etkili olan bağımsız bir yaklaşım geliştirdi. 20. yüzyıl, Edward Titchener'in Wundt'un ampirizm eleştirisine bir tepki gördü. Bu, B. F. Skinner tarafından popüler hale getirilen John B. Watson tarafından davranışçılığın formülasyonuna katkıda bulunmuştur. Davranışçılık, açık davranışların incelenmesini vurgulamayı önermekteydi, çünkü bu nicelleştirilebilir ve kolayca ölçülebilirdi. İlk davranışçılar "zihin" çalışmasını üretken bilimsel çalışma için çok belirsiz olarak değerlendirdiler. Bununla birlikte, Skinner ve meslektaşları, düşünmeyi açık (kamu tarafından gözlemlenebilir) davranışlarla aynı ilkeleri uygulayabilecekleri gizli bir davranış biçimi olarak incelediler. 20. yüzyılın son on yıllarında bilişsel bilimin yükselişi görülmeye başlandı, bu da insan zihnini incelemek için disiplinler arası bir yaklaşımdı. Bilişsel bilim "evrimi" evrimsel psikoloji, dilbilim, bilgisayar bilimi, felsefe, davranışçılık ve nörobiyoloji araçlarını kullanarak bir araştırma konusu olarak görmektedir.
Bu araştırma şekli, insan aklının geniş bir anlayışının mümkün olduğunu ve böyle bir anlayışın yapay zeka gibi diğer araştırma alanlarına uygulanabileceğini ileri sürmektedir. Okullarına ve tarihsel eğilimlerine dayanarak sözde "güçler" veya "dalgalar" da psikolojinin kavramsal bölümleri vardır. Bu terminoloji, terapötik uygulamada büyüyen bir hümanizmi, Watson davranışının ve Freud'un psikanalizin belirleyici eğilimlerine yanıt olarak "üçüncü güç" olarak adlandırılan 1930'lardan itibaren ayırmak için psikologlar arasında popülerdir. Hümanistik psikolojinin önemli destekçileri arasında Carl Rogers, Abraham Maslow, Gordon Allport, Erich Fromm ve Rollo May vardır.
Psikoloji, fizyoloji, sinirbilim, yapay zeka, sosyoloji, antropoloji, felsefe ve beşeri bilimlerin diğer bileşenleri dahil olmak üzere çeşitli alanlarla sınırlıdır. Zihin ve davranışın bilimsel bir incelemesi olarak psikolojinin tarihi, Eski Yunanlara kadar uzanır. Eski Mısır'da da psikolojik düşüncenin kanıtları mevcuttur. Zihin bilimleri üzerine yüksek düzeyde bir çalışma, Hindistan'ın yogauygulamalarının bir parçası olarak belirli ilkelerin bir uygulaması olan Sanatana Dharm'ın (Hinduizm) Vedik yazılarında bulunabilir.
Psikoloji, Almanya'da bağımsız bir bilimsel disiplin olarak geliştiği 1870'lere kadar felsefe alanının bir dalı olarak görülmüştür. Bilinçli bir deneysel çalışma alanı olarak psikoloji, Wilhelm Wundt'un sadece Almanya'daki psikolojik araştırmalara adanmış ilk laboratuvarı kurduğu Leipzig Almanya'da 1879'da başladı. Wundt ayrıca bir psikolog olarak kendini tanımlayan ilk kişiydi (Wundt'un dikkate değer bir öncüsü, kendisini 1783'te Ampirik Psikoloji ve Mantık Profesörü olarak tanımlayan ve Eski Münster Üniversitesi'nde bilimsel psikoloji dersleri veren Ferdinand Ueberwasser (1752-1812) idi ).[1] Alana önemli diğer erken katkıda bulunanlar arasında Hermann Ebbinghaus (bellek çalışmasında öncü), William James (pragmatizmin Amerikalı babası) ve Ivan Pavlov (klasik koşullandırma ile ilgili prosedürleri geliştiren) yer almaktadır. Deneysel psikolojinin gelişmesinden kısa bir süre sonra, çeşitli uygulamalı psikoloji alanları ortaya çıktı. G. Stanley Hall 1880'lerin başında Almanya'dan ABD'ye bilimsel pedagoji getirdi. John Dewey'in 1890'ların eğitim teorisi başka bir örnektir.
Ayrıca 1890'larda Hugo Münsterberg, psikolojinin endüstri, hukuk ve diğer alanlara uygulanması hakkında yazmaya başladı. Lightner Witmer, 1890'larda ilk psikolojik kliniğini kurdu. James McKeen Cattell, 1890'larda ilk zihinsel test programını oluşturmak için Francis Galton'un antropometrik yöntemlerini uyarladı. Bu arada Viyana'da Sigmund Freud, psikanaliz adı verilen zihnin çalışmasına geniş çapta etkili olan bağımsız bir yaklaşım geliştirdi. 20. yüzyıl, Edward Titchener'in Wundt'un ampirizm eleştirisine bir tepki gördü. Bu, B. F. Skinner tarafından popüler hale getirilen John B. Watson tarafından davranışçılığın formülasyonuna katkıda bulunmuştur. Davranışçılık, açık davranışların incelenmesini vurgulamayı önermekteydi, çünkü bu nicelleştirilebilir ve kolayca ölçülebilirdi. İlk davranışçılar "zihin" çalışmasını üretken bilimsel çalışma için çok belirsiz olarak değerlendirdiler. Bununla birlikte, Skinner ve meslektaşları, düşünmeyi açık (kamu tarafından gözlemlenebilir) davranışlarla aynı ilkeleri uygulayabilecekleri gizli bir davranış biçimi olarak incelediler. 20. yüzyılın son on yıllarında bilişsel bilimin yükselişi görülmeye başlandı, bu da insan zihnini incelemek için disiplinler arası bir yaklaşımdı. Bilişsel bilim "evrimi" evrimsel psikoloji, dilbilim, bilgisayar bilimi, felsefe, davranışçılık ve nörobiyoloji araçlarını kullanarak bir araştırma konusu olarak görmektedir.
Bu araştırma şekli, insan aklının geniş bir anlayışının mümkün olduğunu ve böyle bir anlayışın yapay zeka gibi diğer araştırma alanlarına uygulanabileceğini ileri sürmektedir. Okullarına ve tarihsel eğilimlerine dayanarak sözde "güçler" veya "dalgalar" da psikolojinin kavramsal bölümleri vardır. Bu terminoloji, terapötik uygulamada büyüyen bir hümanizmi, Watson davranışının ve Freud'un psikanalizin belirleyici eğilimlerine yanıt olarak "üçüncü güç" olarak adlandırılan 1930'lardan itibaren ayırmak için psikologlar arasında popülerdir. Hümanistik psikolojinin önemli destekçileri arasında Carl Rogers, Abraham Maslow, Gordon Allport, Erich Fromm ve Rollo May vardır.
